Ruziemaken gaat me goed af. Vraag het maar aan Brrrr.
Zegt of doet ie iets wat me niet aanstaat (zeg maar: hij luistert niet naar me), dan krijgen we een woordenwisseling.
Ik neem het bloedserieus, terwijl Brrrr iets heeft van ‘Stel je niet aan’. Bloedlink word ik ervan. Agressieve uitbarstingen zijn het gevolg. Heerlijk. Ik word er zo rustig van.
“Neem me tenminste serieus, als ik kwaad ben!” schreeuw ik hem toe.
En nu doet ie dat.
[Woest word ik ervan. Kon ik me vroeger op hem afreageren, krijg ik daar nu niet eens meer de kans voor. Rotzak.]
Plaats een reactie