|
“Ja maar,” stamelde ik, “Ik ga ook veel te laat naar bed. Da’s niet goed, natuurlijk.”
De vrouw tegenover me trok haar mondhoeken omhoog.
“Mmm.” zei ze.
“Nee, echt waar.” probeerde ik mijn positie te versterken. “En ik slaap ook nog es veel te kort.”
De vrouw ging verder met waar ze mee bezig was en scheen niet van mijn argumenten onder de indruk.
“En ik eet niet altijd gezond.” voegde ik toe aan het rijtje. “En misschien drink ik wel teveel.”
Ik knikte heftig. “Want ik drink wat af! Poeh hé. Zo!” Ik pauzeerde een moment.
“En.” zei ik bijna wanhopig, “Ik ben d’r toch ook nog es nog veels te jong voor! Toch?”
De vrouw maakte een eind aan mijn illusies.
“Het is onvermijdelijk op een bepaalde leeftijd.” was haar korte maar onverbiddellijke vonnis.
[Ik zal mijn lot onder ogen moeten zien. Het nieuwste symbool van mijn vorderend verval is al besteld. Binnenkort heb ik een leesbril.]
Plaats een reactie