Bram en Pap

“Ik ken je” sprak de vader vermanend tot zijn zoon. Maar hij herkende slechts. Ischa Meijer (1943-1995)

“Zet het nummer van je moeder er ook maar in.” zei de vader tegen zijn zoon. Deze was zijn nieuwe mobieltje aan het inrichten. De vader was intussen de mp3-speler van zijn zoon aan het uitproberen.

De zoon drukte op een aantal toetsen en hield zijn gsm aan het oor.

“Heej Max!” zei hij, “Met Bram. Ik bel je.” Hij pauzeerde een moment en verhoogde er de spanning mee. “Mobiel!”

Bram had duidelijk als een man van de wereld willen klinken, maar zijn enthousiasme zat hem in de weg. Het gesprek was kort. “Ik bel je.” sloot Bram af.
“Hoe werkt dit?” vroeg de vader aan Bram.

“Kijk.” zei Bram, “Je kiest eerst het album en dan druk je op ‘selecteer’.” De vader knikte. Bram ging verder met zijn telefoon.

“Pap.” zei hij, “Pap!” De vader keek op. ‘Klik’ deed het toestel. Bram keek naar de foto die hij zonet van zijn vader had gemaakt.

“Je bent niet erg fotogeniek.” constateerde hij. Toen lachte Bram. “Geeft niet,” vergoelijkte hij, “Dat ben ik ook niet.”

[Pap lachte mee, maar hoorde al niks meer. Hij had net de mp3-speler aan de gang.]