Horen

Geen verwarring is zo groot als de verwarring van een simpele geest. F. Scott Fitzgerald (1896-1940)

“Ding-dong!” werd een omroepbericht aangekondigd. De reizigers in Z luisterden gespannen.

“De trein naar A vertrekt vandaag van perron 2.”

Automatisch pakten mensen hun bagage en liepen naar de andere kant, bijna opgelucht dat er niks ernstigers was. Ik liep mee.

Eén meisje was op een bankje blijven zitten. Toen ik langs haar liep sprak ze me aan.

“Is er net iets omgeroepen?”

‘Ocherm.’ dacht ik. ‘Doof. Sneu.’

Ik zette mijn hulpverlenerspet op en antwoordde, elke lettergreep overdreven articulerend: “De t-rein ver-t-rekt van per-ron t-wee.”

Het meisje knikte en stond op. Ze deed haar iPod in de tas.

“Als ik muziek luister, hoor ik niks anders meer.” zei ze.

[Voor de mensen die me wel es vragen: “Hoe kom je toch elke dag weer aan nieuw materiaal?” Nou, zo dus. Door als een compleet wereldvreemde in het leven te wandelen.]