|
Waar ik een hekel aan heb, is – onder andere – het webloggen over het webloggen zelf. Het is als de omroep die een uitermate hoge interesse in de media aan de dag stelt. Zelfbevlekking is het, je reinste onanie! Je begrijpt: na deze aanklacht ga ik me daar zelf vandaag aan schuldig maken.
Laatst (zie zelf maar uit te vinden wanneer) had ik geen tijd om een aardig stukje te schrijven. Ik heb dus op een onbevredigende wijze een aantal zinnen in elkaar geflanst. Op weg naar waar we heen moesten deed ik er m’n beklag over bij Brrrr.
"Het was toch een leuk stukje." probeerde hij me mild te stemmen. Ik hapte naar adem.
Leuk! Stukje! Ik voelde me in het diepst van m’n ziel gekrenkt.
"Als jij voor iemand moet koken," probeerde ik hem duidelijk te maken, "En je hebt geen tijd of ingrediënten genoeg – dan moet toch ook niemand het in zijn hoofd halen het wel een lekker hapje te noemen?"
Brrrr schrok van de vergelijking.
"Verdraaid nee!" haalde hij uit. "Ik zou ze kielhalen!"
Triomfantelijk toverde ik een glimlach op mijn lippen.
[Dat niemand denke dat het een hobby is, die dagelijkse gang naar de computer. Het is bittere ernst!]
Plaats een reactie