|
Sommige dingen gaan boven mijn verstand.
Hoeveel mensen hebben er nu huisdieren? Een aanzienlijk aantal, dunkt me. En hoeveel daarvan steekt tijdens de jaarwisseling vuurwerk af? Een groot deel, vrees ik.
Van kinderen, dementen en zwakzinnigen begrijp ik het nog enigszins. Vuurwerk afsteken is spannend, schitterend, onvoorspelbaar. Je schrikt zelf telkens weer van elke ontploffing – en dan was je nog zelf bij de ontsteking.
Hier is nieuws, mensen: huisdieren zien er de lol niet zo van in. Goed, ik ben nu misschien een beetje laat met deze waarschuwing, maar het moet me even van het hart.
Om dicht bij huis te blijven laat ik hier een foto zien van Pim terwijl de jaarwisseling in volle gang was. En hou er dan rekening mee dat Pim, heel stoïcijns, de hele avond, ook tijdens de knallen die al voor middernacht plaatsvonden, heeft geslapen. Of zich geconcentreerd heeft op het schoonlikken van zijn lijfje. Maar toen het eenmaal zover was, kon hij ook niet uit onder zijn angst.
Miesje was ook heel dapper. Ze had zich de hele avond tegen de radiator aan geklemd. Zus was minder heldhaftig – ze verhuisde bij elke knal naar de kelder, waar ze veiligheid vond op een stapel vuile was.
Als ik zoiets zie, meemaak, is het een volslagen raadsel voor me, dat andere mensen, ook met huisdieren, die ooit de angst van hun beesten in hun gezichten hebben gezien, het überhaupt overwegen om gillende keukenmeiden, voetzoekers of duizendknallers af te steken.
Wat mankeert die mensen?
[Inderdaad, ik begin 2006 wat bozig. En flauw, misschien. Maar ik moest het even kwijt. Gelukkig 2006. toch.]
Plaats een reactie