Regelmatig heb je hier getuige kunnen zijn van de donkere kant van mezelf. Dat ik een slechte inborst heb zal je daarom inmiddels ook niet kunnen zijn ontgaan.
Gisteren weer zoiets.
Brrrr en ik belden aan bij S en B – sinds kort wonend in een huis, schuin tegenover ons. We wachtten.
In plaats van S of B aan de deur verscheen een nors kijkende man in het tuinpad, langszij het huis. Hij bleef achter het getraliede hek staan.
"Wie zoek?" baste hij. Er leek sprake van een zekere argwaan.
"S." zei Brrrr. "Of B." voegde ik daar aan toe.
De man achter het hek schudde zijn hoofd.
"Ies thuis." zei hij.
"Is wel thuis?" begreep Brrrr. De man schudde nog harder zijn hoofd.
"Ies thuis!" zei hij, ditmaal wat harder. "Werk!"
We begrepen het.
"Dank u." zeiden we beleefd en liepen verder.
"Wie was dat?" vroeg ik, toen we uit gehoorsafstand waren. Brrrr weet dat soort dingen namelijk.
"De klusjesman." zei Brrrr, die het inderdaad wist. Ik knikte.
"En woont ie hier ook?" wilde ik weten.
"Nee." antwoordde Brrrr.
"Gelukkig." zei ik. Net iets te snel. Zwijgend stapten we door.
[Ik zei je toch dat ik een duistere geest heb? Karaktertrekken die echt niet kunnen. In de kersttijd.]
Geef een reactie op Kitty (Sarjenka) Reactie annuleren