Sneu

Indien de mannen meer aanrandingen pleegden op de eerbaarheid van hun vrouw, zou hun huwelijksleven niet zo vervelend zijn. Georges van Acker (1919)

Vooropgesteld: ik heb niks tegen ze. Sommige van mijn beste vrienden zijn zo. Maar moeten ze zich altijd zo manifesteren?

Ik heb het – natuurlijk – over hetero’s. De mannen die met hun vrouwen – en hun kinderwagens! – steeds weer zo provocerend door de buurt moeten lopen. Net zoals gisteren, bijvoorbeeld. Waar je ook keek: overal zoogmoeders met hun koters. De man, als een zielig wormvormig aanhangsel d’r achteran sjokkend.

Meelijwekkend zijn ze wel. Die kerels, dan. Zodra ze hun kwakje zaad hebben gedoneerd is hun leven afgelopen. Voorbij. Hun vrouw neemt het over. Hun sperma verwordt tot een kind en daarmee het ultieme doel van de juffer in kwestie. De gedeprimeerde man, ooit bedacht heerser van het universum, verschrompelt tot een zielig hoopje. Niets rest hem nog dan zich vol te vreten. Zijn enig overgebleven liefde is de auto – wat anders kan hij zo verzorgen?

[Het is deerniswekkend, die heteroseksualiteit. Maar wat doe je d’r tegen? Bidden? Verbieden?]