foto: NASA
Het welzijn der mensheid, haar vrede en veiligheid zijn onbereikbaar, tenzij haar eenheid blijvend tot stand is gebracht.
Bahá’u’lláh. (1817-1892)
Ondertussen vindt elders in de wereld een keerpunt plaats.
Zestig jaar na het definitieve einde van de Tweede Wereldoorlog en op de dag van de erkenning door Nederland van de Indonesische Proklamasi is Israël begonnen met de terugtrekking uit de Gaza-strook. 1700 gezinnen zullen huis en haard moeten opgeven in ruil voor – tja, wat? Vrede?
Iemand die de hele operatie van dichtbij meemaakt is Bert de Bruin. Na zijn emigratie in 1995 noemt deze Nederlands-Israëlische geschiedkundige zich Yonathan Dror Bar-On. Hij schrijft artikelen voor diverse kranten, werkt aan zijn doctoraal-scriptie en publiceert en passant vanaf januari 2003 ook nog es zijn weblog. Ik ben een regelmatige en trouwe lezer van zijn analyses en observaties over de conflicten in het Midden-Oosten en het dagelijkse leven in de buurt van Tel Aviv.
Gisteren schreef hij:
It does not happen very often that you are aware that you are watching history being made. At midnight, as my wife was sleeping beside me, I watched as the entrance to the Gaza Strip at the Kissufim junction was closed. This morning I also saw on television the first confrontations between settlers and the officers who came to tell them that they have 48 hours to leave their homes. It is all a bit unreal: right after watching the news I had breakfast and watched a videotaped rerun of Spin City. Then I turned on the news again and saw tires being burnt at Neve Dekalim.
Ik heb Bert – die overigens ook in het Nederlands schrijft – gevraagd wanneer ik weer onbekommerd Israël kan bezoeken. Een duidelijk antwoord kon hij – uiteraard – niet geven. Erg hoopvol klonk hij niet. Of meende ik dat maar tussen de regels door te lezen?
[Wordt hier niet fout door fout vervangen? Of zal de ontruiming uiteindelijk een grote stap in een vreedzaam samenleven blijken te zijn? Ik weet het niet. Ik volg het van een afstand.]
Plaats een reactie