Als onze verbouwing de Tachtigjarige Oorlog is, zitten we nu in het Twaalfjarig Bestand.
Iedereen die wel es iets heeft laten veranderen aan zijn huis – al was het aan zoiets kleins als de meterkast – weet dat dit stof met zich meebrengt. Stof en gruis. Overal komt het vandaan en overal gaat het liggen. Op een zeker moment eet je gruis, adem je gruis, hoor je gruis. Als je je zakdoek gebruikt is ie binnen de kortste keren bruin-grijs. Een wattenstaafje haalt meer vuil weg dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden. Er lijkt zich meer gruis te hebben verzameld dan ooit door het breken en slopen kan zijn verwijderd. Elke verbouwing is an sich een natuurwonder. Zo moet de Schepping zich hebben voltrokken.
Maar goed, we hebben het Twaalfjarig Bestand dus bereikt.
In ons geval betekent dit, dat de ouders van Brrrr zijn overgekomen om enerzijds het grootste deel van het huis te reinigen en anderzijds de witkwast ter hand te nemen om de nieuw ontstane ruimtes van een verflaag te voorzien.
Het is niet te beschrijven hoe een huis daar na één dag van kan opknappen.
Vanmorgen werd ik wakker met reine lichaamsopeningen. Geen geknars tussen mijn tanden. Geen vuiligheid in mijn neusgaten. Geen pupsjes in mijn ogen.
Beneden zette ik de oven aan voor het ontbijt en ik liep over een vloer zonder bijgeluiden. De allesbeschermende rol sapverpakking is verwijderd, alles is gezogen en gepoetst. We leven weer op.
[Hoewel we weten dat over enkele weken de Oorlog onverminderd wordt voortgezet, kunnen we nu even op adem komen. Ik denk dat we vandaag alleen maar thuis gaan zitten en vredig om ons heen kijken.]
Plaats een reactie