De dag bracht ons in Amsterdam Oud-Zuid. De zon scheen, het terras schonk een perfecte capuccino. Passanten hadden zich gekleed op de zomer en namen de tijd om van deze spaarzame momenten te genieten. De wereld droeg een glimlach.
Vergeten was, dat even verderop een kleine, kale man met een vlassig baardje voor het gerecht was gebracht. Hij zou, op deze mooie, zonnige, vriendelijke dag, nauwelijks iets zeggen. Niemand werd wijzer over zijn motieven om ruim zeven maanden eerder een andere man op straat af te slachten. Hij zwaaide met een boek en deed er verder het zwijgen toe.
Wie had ook serieus gedacht dat dit soort mensen zou weten te communiceren?
In Amsterdam Oud-Zuid liepen we ondertussen langs winkeltjes. Minzaam werden we gegroet door de in de deurposten staande allochtone winkeliers. Vriendelijk knikten we terug.
Zo kan de wereld dus ook zijn.
Plaats een reactie