Voor de verandering

De ene verandering legt altijd de grondslag voor de verandering die erop volgt.
Niccolò Machiavelli (1469-1527)

“Af en toe heb ik het idee dat ik op een fiets zonder remmen de berg afkoers.” verzuchtte ik gisteren toen Brrrr mij weer eens tot aktie aanzette.

Terwijl ik mij had opgemaakt voor een heerlijk maal (Brrrr had een groot, plat brood gekocht bij de Turkse bakker en had er een gehaktmengsel met rode ui, tomaten en een yoghurt-knoflooksaus bij beloofd) en me verheugde in een rustig avond nadien, ging de deurbel. Het was Fred. Hij kwam de nieuwe deuren brengen.

Brrrr raakte met Fred in gesprek over de werkbank die er in de keuken zou komen. Of Fred al wist wat die zou gaan kosten. Dat wist Fred en hij vertelde het.

“O nee.” zei Brrrr beslist. “Dat is twee keer zoveel als we hadden gepland.” En hij vertelde over de werkbank die we in een Zweeds woonwarenhuis hadden gezien. Daar hadden we budget voor en verder niet.

Fred keek peinzend. Hij informeerde naar het hout en de prijs van de planken. Toen schudde hij zijn hoofd.

“Daar kan ik het niet voor doen.” zei hij. “Tenzij…”
“Tenzij wat?” vroeg Brrrr.

Fred keek ons aan.

“Tenzij jullie zelf die planken halen.”

Korte tijd later had Brrrr een overbuurman geregeld die ons in zijn camper reed naar het Zweedse woonwarenhuis. We vonden er snel wat we zochten en laadden het in de vakantiebus. Ruim een uur later stonden we weer thuis – voorzien van al het benodigde voor een gloednieuwe werkbank.

Ik hapte naar lucht. Het was allemaal te snel gegaan voor mij. Ik ga slecht om met onverwachtte gebeurtenissen. Positief of negatief – ik moet alles op zijn minst een week van tevoren gepland zien. En toen zei ik dat, van die fiets zonder remmen.

Brrrr grijnsde. En ik wist dat het goed was. Zoals zo vaak.