Twee collega’s hadden het over hun kinderen in het eindexamenjaar. Ik was er achteloos aan voorbijgegaan, als B niet opeens dit had gezegd: “Mijn zoon kan geen examen doen zonder Ret Bul.” Zo zei hij het. Op zijn Nederlands. Ret Bul.
Ik was spoorslags terug in de tijd dat mijn moeder Bleu Band gebruikte in de keuken en schoonmaakte met Spik en Span. Het was nog voor de dagen van de gesproken reclame en iedereen gebruikte de Nederlandse uitspraak voor deze producten. Waarom zou je ook anders?
En ineens, daar, op dat moment, besloot ik dat dit misschien een keerpunt zou kunnen zijn in de belachelijke verengelsing van onze taal. (En als we het nou goed deden. Maar nee, we gebruiken de Engelse taal op een manier waar geen Brit of Amerikaan meer iets van begrijpt. Maar dat terzijde.)
Uiteraard zullen we te allen tijde zoveel mogelijk een Nederlandse vertaling gebruiken voor onzin-Engels gebrabbel. En als we d’r echt niet uitkomen spreken we vreemde indringerwoorden gewoon op z’n Nederlands uit. Net als vroeger.
[Wil je een steuntje in de rug bij het vinden van een native equivalent voor extraterritoriale soundbites? Kijk dan es hier.]
Plaats een reactie