We hadden een Beer op bezoek. Hij schrijft er zelf over, dus dat hoeven wij niet. Korte samenvatting: hapje, drankje, cadeautje. Gezellig.
Bij zijn vertrek — Beer moest nog werken — trok de beste man tot ons aller verbazing een jerrycan olie van de achterbank.
-“Even bijvullen.” bromde hij.
Vriendelijk informeerden we of dit een gebruikelijke gang van zaken was. Beer beaamde.
-“Mijn ouwe brikje verbruikt meer olie dan benzine.” verklaarde hij. Zijn schaterlach rolde door de straat. Het was moeilijk er serieus bij te blijven. Maar toch. Hier hadden we een uiterst aimabele Beer in een bijzonder convulsief wagentje. Haalde hij Nijmegen wel? Beter nog: lag het einde van de straat wel binnen de mogelijkheden? We wachtten af.
Toen Beer de auto startte — zeer tegen onze verwachting in zònder slinger! — zoemde het beestje als een naaimachientje. Er leek niks in de weg te staan voor een veilige huisreis.
Beer stak zijn hoofd uit het raam.
-“Welke kant moet ik op?”
[Uiteraard hebben we hem de juiste richting gewezen. Het mocht ons niet worden aangerekend dat ie te laat zou zijn voor zijn gasten. Wel besloten we dat ‘convulsief’ het mot du jour was. Zoek het maar op.]
Mowl 
Plaats een reactie